Lang leve de menselijke domheid

"Kunstmatige intelligentie? Ik maak me pas zorgen als er kunstmatige domheid is!"

Mijn kapper grinnikt terwijl hij het zegt, maar hij is bloedserieus: "Mijn werk is pas in gevaar als computers net zoveel kunnen vergeten als ik. Dat is mijn geheim, zo kan ik elke keer weer een nieuw gesprek voeren."

Een geniaal inzicht. Alles onthouden is handig, maar niet per se gezellig.

De 'perfect recall' van AI-systemen zorgt voor logica, efficiëntie en precisie, maar wie taalt daar nou naar in sociale interacties? En daarnaast, originaliteit bestaat bij de gratie van fouten. Bob Ross noemde het 'happy accidents'. Zelfs in de natuur zijn fouten de belangrijkste drijfveer van vooruitgang.

Er bestaat trouwens wel iets als 'kunstmatige domheid' in AI-systemen. Algoritmen leren door herhaalde experimenten en fouten maken tot ze de juiste oplossing vinden. Maar, dat is gecontroleerde en doelgerichte 'domheid'. Veel minder naïef dan de vrijheid en spontaniteit van menselijke stommiteiten.

De inconsistentie en absurdistische onvoorspelbaarheid van ons geklungel brengt juist nieuwe ideeën en originaliteit voort.

Prachtig toch? Computers verslaan ons makkelijk in intelligentie, maar het is niet erg – als we onszelf er maar aan herinneren dat perfectie niet altijd het doel is.

Er is een veel diepere schoonheid te vinden: de schoonheid van stupiditeit.