Neogladiatoren van Silicon Valley – de absurditeit van Musk en Zuckerberg's kooigevecht

Welkom in onze 'verlichte' wereld – welkom in de absurde climax van het laatkapitalisme.

Een kooigevecht tussen Musk en Zuckerberg. Een uit de hand gelopen grap, toch? Een onschuldig verzetje. Helaas niet. Het is het ultieme symbool van de uiterst wanhopige hardnekkigheid van onze aandachtsverslaving. Zelfs deze twee, ze kunnen letterlijk álles doen wat ze maar willen, blijken allesbehalve immuun voor hun eigen genotsmiddelen. En dat is erg slecht nieuws.

Menselijke expressie

Ik twijfel nooit, geen seconde, aan het belang van digitale innovatie. Ik geloof oprecht dat onze ontembare behoefte aan nieuwe creatie, kennis en vaardigheden is wat ons mens maakt – het is de essentiële, diepe expressie van onze menselijkheid. Maar het is onmogelijk te negeren dat de technologische industrie van de afgelopen decennia heeft geleid tot een gevaarlijk gepolariseerde wereld, gedreven door ziekelijke hunkering naar macht, en platter: aandacht.

De platforms die deze mannen besturen zijn onlosmakelijk onderdeel van hoe we communiceren, informatie verzamelen, en ons dagelijks leven ervaren. Hoe is het zover gekomen dat twee volledig van de realiteit losgezongen miljardairs daar nu een jolig verdeeldheidzaaiend spelletje van maken? Hoe kunnen we verwachten dat technologie ons dichter bij elkaar brengt als de voortrekkers ervan zowel werknemers als gebruikers openlijk exploiteren ter meerdere eer en glorie van zichzelf?

Medeplichtig

Voor je mee begint te knikken: dit verhaal gaat niet alleen over Zuck en Musk. Het is ook een verhaal over ons. Wij zijn medeplichtig. Wij, de gebruikers van hun producten. Is dit de wereld die we willen doorgeven? Het is vijf óver twaalf. Ver over tijd om in te grijpen in de exponentieel groeiende onbalans van macht en invloed van de tech-industrie.

Hoeveel controle hebben we achteloos uit handen gegeven aan de architecten van onze digitale wereld? En, belangrijker nog, wat zegt dit over de richting waarin we als samenleving gaan? Waar eindigen we als we slapend verder sukkelen? Begrijp me niet verkeerd: technologie is niet het probleem. Het is onze kritiekloosheid die ons fataal wordt – ons onvermogen, de onwil, om zorgvuldig en genuanceerd na te denken.

Verbreek de hypnose

Onder het oppervlak van deze bizarre clownshow ligt een zorgwekkende realiteit. De innovaties die we hebben gecreëerd, polariseren en verdelen ons. Ze zijn ontworpen om ons op te slokken, te verslinden – om onze aandacht te grijpen, vast te houden en nooit meer los te laten. Te hypnotiseren tot we willoos alles weggeven dat ons mens maakt. En we laten het gebeuren.

We kunnen ervoor kiezen om innovatie weer een uiting te laten zijn van gezamenlijke menselijke inspanning. We kunnen kiezen voor samenwerking boven competitie, voor mededogen boven exploitatie. We kunnen technologie weer zien als een hulpmiddel om samen te werken, om te verbinden, om bruggen te bouwen tussen verschillende gemeenschappen en culturen.

Maar we moeten wel opkijken en het willen.